Οι περισσότεροι παίκτες poker τείνουν να υπερεκτιμούν τις δυνατότητες και την αξία τους. Στην πραγματικότητα δεν έχουν τη δυνατότητα να κάνουν μια αντικειμενική αξιολόγηση του εαυτού τους. Το γεγονός αυτό ερμηνεύεται από το φαινόμενο Dunning-Kruger. Τι είναι όμως και ποια είναι η εφαρμογή του στο poker;
Όλα ξεκίνησαν το 1999, όταν οι δύο ερευνητές, ο David Dunning και ο Justin Kruger, αποφάσισαν να κάνουν ένα πείραμα. Πιο συγκεκριμένα, υπέβαλαν τους υποψήφιους σε μια σειρά από τεστ, τα οποία αφορούσαν τις γνώσεις τους. Έπειτα, έπρεπε να αξιολογήσουν οι ίδιοι (οι υποψήφιοι) την προσωπική τους απόδοση.
Όλοι οι συμμετέχοντες αξιολόγησαν την απόδοσή τους από καλή ως πολύ καλή. Κανένας δεν υποστήριξε πως τα πήγε άσχημα. Το αξιοσημείωτο είναι το εξής: εκείνοι με τις καλύτερες επιδόσεις τα πήγαν καλύτερα σε σχέση με τις εκτιμήσεις τους. Ενώ οι συμμετέχοντες με τις χειρότερες επιδόσεις έκαναν μια αξιολόγηση του εαυτού τους πολύ μακριά από την πραγματικότητα. Υπερεκτίμησαν τις ικανότητές τους.
Διαβάστε ακόμη: Γιατί πρέπει να μιλάς στο τραπέζι του poker;
Στη συνέχεια του πειράματος, το 25% των υποψήφιων με τις καλύτερες επιδόσεις αντάλλαξε τα αποτελέσματά του με το 25% εκείνων που τα είχαν πάει χειρότερα. Οι πιο ικανοί υποψήφιοι, βλέποντας τα αποτελέσματα των χειρότερων συνυποψηφίων τους, συνειδητοποίησαν πως ήταν καλύτεροι σε σχέση με την αρχική τους ”αυτοαξιολόγηση”. Ως εκ τούτου, διαμόρφωσαν μια πιο θετική εκτίμηση για τις ικανότητές τους.
Παρ’όλα αυτά, δεν συνέβη το ίδιο με τους χειρότερους -από πλευράς επιδόσεων- υποψήφιους. Παρά το γεγονός ότι αντίκρισαν τα αποτελέσματα των τεστ, δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ότι απέτυχαν. Κι έτσι συνέχισαν να υπερεκτιμούν τους εαυτούς τους.
Το συμπέρασμα του φαινομένου Dunning-Kruger
Το συμπέρασμα του πειράματος είναι ότι οι λιγότερο ικανοί άνθρωποι δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν την ανικανότητά τους. Ακόμη κι όταν είναι αντιμέτωποι με καταστάσεις που την καταδεικνύουν, όπως η παρατήρηση της ικανότητας άλλων ανθρώπων.
Φυσικά, αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι ”καταδικασμένοι”, μπορούν να βελτιωθούν. Σε τελική ανάλυση, η ικανότητα βασίζεται στον τρόπο εκμάθησης και στην απόκτηση γνώσεων. Το παράδοξο του πειράματος είναι ότι, όσο οι υποψήφιοι βελτίωναν το επίπεδό τους, τόσο υποτιμούσαν τις ικανότητές τους.
Ακριβώς από αυτή την παρατήρηση προκύπτει ένα ακόμη συμπέρασμα: η απόκτηση γνώσεων βοηθά τους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν την αξία της διαρκούς βελτίωσης και της απουσίας ορίων σε αυτή τη διαδικασία.
Το φαινόμενο Dunning-Kruger στο πόκερ
Το φαινόμενο Dunning-Kruger εμφανίζεται πολύ συχνά στο πόκερ. Αν, για παράδειγμα, παρατηρήσει κανείς τις συζητήσεις που γίνονται σε διάφορα forums, θα διαπιστώσει ότι πολλοί παίκτες, στην πλειοψηφία τους λιγότερο έμπειροι, υποστηρίζουν ότι ο κύριος λόγος που χάνουν είναι κάποιου είδους απάτη.
Στο online πόκερ, η πιο συνηθισμένη δικαιολογία είναι το κακόβουλο λογισμικό. Υποτίθεται ότι το χρησιμοποιεί ο διαχειριστής μιας σελίδας για να βγάζει κέρδος, εξαπατώντας τους παίκτες.
Βέβαια, όσοι χρησιμοποιούν τέτοιου τύπου δικαιολογίες, ως επί το πλείστον, δεν αποδίδουν ποτέ τις νίκες τους στο ίδιο λογισμικό. Ούτε και σε καθαρή τύχη. Κάτι τέτοιο άλλωστε θα αποτελούσε παραδοχή πως είναι τόσο κακοί παίκτες που το σύστημα ενίοτε πρέπει να τους βοηθά.
Αυτές οι αντιδράσεις είναι μεν κατανοητές και ανθρώπινες, όμως από μαθηματικής πλευράς αποτελούν μια τελείως εσφαλμένη εικόνα της πραγματικότητας.
Θεωρίες συνομωσίας και κακοί παίκτες
Φαντάζει απίθανο να μπορεί ο διαχειριστής μιας σελίδας να καθορίζει την έκβαση των παρτίδων κάθε λογαριασμού ξεχωριστά. Κι αυτό γιατί ταυτόχρονα η δραστηριότητά του παρακολουθείται στενά από τις αρμόδιες κρατικές αρχές.
Το ίδιο ισχύει και για την ”ενοχοποίηση” ορισμένων ανθρώπων με βάση την καταγωγή τους. Τους Ρώσους παίκτες κάποιοι τούς θεωρούν… ευνοημένους από τα λογισμικά. Σύμφωνα με μια στερεοτυπική, αλλά ευρέως αποδεκτή άποψη, είναι κακοί παίκτες και το σύστημα τούς βοηθά. Ταυτόχρονα αδικεί τους ικανότερους παίκτες. Παραμένει αδιευκρίνιστος, πάντως, ο λόγος.
Μαθηματικά, είναι λογικό οι χώρες με μεγαλύτερο πληθυσμό να έχουν αναλογικά και μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας. Δεν είναι τυχαίο πως οι παίκτες που υποστηρίζουν τέτοιου είδους απόψεις είναι κατά κανόνα ερασιτέχνες. Δεν παίζουν πολύ συχνά πόκερ, το αντιμετωπίζουν περισσότερο ως ψυχαγωγία και συμμετέχουν κυρίως σε τραπέζια με χαμηλά πονταρίσματα.
Είναι, με λίγα λόγια, οι άνθρωποι που ένας επιτήδειος διαχειριστής θα ήθελε πραγματικά να υποστηρίξει. Κι αυτό αποδεικνύει σε τελική ανάλυση και τη σαθρότητα των επιχειρημάτων τους περί απάτης.
Ουσιαστικά, αν το σκεφτεί κανείς, αυτοί οι παίκτες δεν εκφράζουν τη διαμαρτυρία λόγω εύνοιας των αντιπάλων τους. Διαμαρτύρονται επειδή δεν ευνοούνται οι ίδιοι. Αυτό το γεγονός καταδεικνύει με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι είναι θύματα του φαινομένου Dunning-Kruger.
Εκνευρισμός και πως να τον αποφύγεις
Δεν έχει νόημα να αναλύσουμε περισσότερο τις απόψεις εκείνων που δεν έχουν την πρόθεση να μάθουν. Οι οπαδοί θεωριών συνομωσίας έχουν την τάση να αυτοεπιβεβαιώνονται και να απομακρύνονται περισσότερο από την πραγματικότητα, όταν έρχονται αντιμέτωποι με την αλήθεια.
Για αυτό αξίζει να εστιάσουμε στο δεύτερο κομμάτι του φαινομένου Dunning-Kruger. Αυτό που αφορά όσους μπαίνουν στη διαδικασία να μάθουν και φτάνουν στο σημείο να αξιολογούν σωστά τον εαυτό τους.
Παρακολουθώντας παιχνίδια στην τηλεόραση, αλλά και online, οι θεατές – παίκτες πόκερ παρατηρούν τους κορυφαίους του χώρου να κάνουν επίδειξη των ικανοτήτων τους και ως αποτέλεσμα αρχίζουν να αντιλαμβάνονται την απόσταση που τους χωρίζει από την κορυφή. Η συνειδητοποίηση αυτή προκαλεί μεγάλη απογοήτευση και δεν είναι λίγοι αυτοί που σκέφτονται να παρατήσουν οριστικά το παιχνίδι, αφού οι ικανότητες των κορυφαίων παικτών είναι συγκριτικά πολύ ανώτερες και οποιαδήποτε προσπάθεια βελτίωσης μοιάζει μάταιη.
Η ουσία είναι το ίδιο το παιχνίδι
Ο τρόπος για να αντιμετωπιστεί αυτή η απογοήτευση είναι να αναλογιστούν οι παίκτες αυτοί την εμπειρία που έχουν αποκτήσει από τη μελέτη και το παιχνίδι. Είναι μύθος πως για να γίνεις καλύτερος πρέπει να παίζεις με τους κορυφαίους.
Μην αναζητάς τους κορυφαίους αλλά αυτούς που πιστεύουν σε θεωρίες συνομωσίας, ψάξε αυτούς που χάνουν την ψυχραιμία τους και γενικά αυτούς που είναι θύματα του φαινομένου Dunning-Kruger.
Παίζοντας με τέτοια άτομα έχεις μεγαλύτερες ευκαιρίες κέρδους. Δεν είναι τυχαίο πως ακόμα και οι επαγγελματίες επιλέγουν συχνά να παίζουν σε τραπέζια με πολύ χαμηλά πονταρίσματα, εκμεταλλευόμενοι τις αδυναμίες των αντιπάλων τους και βγάζοντας κέρδη.
Παίζουμε πόκερ γιατί μας αρέσει το παιχνίδι
Παίζουμε πόκερ κυρίως γιατί μας αρέσει το παιχνίδι και όχι για τα κέρδη. Το πόκερ, όπως και όλα τα άλλα χόμπι, έχουν κάποιο στόχο και αυτό δεν είναι κακό, αντιθέτως είναι φυσιολογικό. Ωστόσο το πόκερ αυτό το χαρακτηριστικό είναι ότι μπορείς να έχεις και οικονομικό όφελος.
